Verslag Heidi / Varsselring Hengelo 30 april-1 mei

Zaterdag 30 april 

Ondanks de 'domper' van het eerste race weekend in Croix-en-Ternois (omdat ik 🐌 was en de jongens 🐆), was ik enorm opgewekt en had ik er echt zin in. Varsselring rijden, gaafff! En doodeng tegelijk.. Maar vooral gaaaaffff! Er was ook niet meer spanning dan normaal eigenlijk (zou het dan toch gaan wennen?). Nee maar even serieus. Ik kijk goed terug op Croix-en-Ternois en heb er veel van geleerd en ook de mooie reacties op mijn verslag daarover waren voor mij een ontzettende boost en dat gaf me energie.

Duuuus! We gaan ervoor Hengelooo! Wat lukt, dat lukt. En lukt het niet, dan lukt het niet! Zo simpel is het 💪🏻 (niet in mijn hoofd, maar daar werk ik aan). Maar nu gaan we voor het genieten. Plezier maken. En wat was het fris nog in de ochtend, maar het zonnetje was er al wel goed bij. En check al die mensen op het Paddock, al die motoren, grandioos toch? Ik werd alleen maar vrolijker. Veel publiek komt er waarschijnlijk, maar daar ga ik mij niet druk om maken, toch?......

Q1:

11.05 uur mocht ik beginnen aan de eerste kwalificatie, direct na de eerste kwalificatie van René in de IRRC. We zijn 1 team, dit weekend met twee extra helpers (echte toppers!) René Bos en Marco de Jong, dus we gingen met het hele team tegelijk richting de grid en ik bleef voor de hekken staan, totdat René de baan op mocht en de grid vrij was voor onze klasse: de Belgian Twin Trophy. Ik begon nu wel wat meer spanning te voelen. Dit is ook de eerste keer dat ik de low seat zou uitproberen. Zo'n 5 cm zit ik lager, dus wat meer 'in' de motor. De grid stond uiteindelijk knettertje vol. Best spannend om zo met z'n allen het circuit op te gaan. De eerste rondes vond ik vooral indrukwekkend. Wat is het mooi om hier te rijden, wauw. Ik merkte wel dat ik echt wel weer voorbij gestoken werd steeds, het voelde toch weer een beetje alsof ik er niet tussen hoorde door mijn te lage snelheid ten op van de rest. Met 2.31.min. was ik ook niet erg tevreden, maar, genoten had ik wel!

Q2:

ik had de tijden van de andere rijders gezien en daar lig ik nog ver buiten. Of ik me ga kwalificeren is dus wederom een groot vraagteken. Maar, ik ga mezelf niet meer zo pushen, dat werkt averechts en ik 'moet' natuurlijk helemaal niks, maar de wil is er wel. Dus, we gaan er gewoon weer voor! Ik ken de baan nu dus het zal nu vast soepeler gaan en dat gaat hopelijk ook resulteren in een betere tijd. Ohh man wat voelt het al snel dat je hier hard rijdt. Ik heb geen flauw benul hoe hard het gaat maar ik merk dat ik onbewust zit te joelen en te lachen op de slingerweg naar de molen toe (iets in de trant van: 'woeeehoee'). De schik zat er goed in en ik reed soepeler dan de Q1. De lowseat is echt een verbetering, dat merkte ik direct bij de Q1 al. Twijfels heb ik nog over het stuur. Misschien toch clipons? Maar met deze setup hebben we het te doen dit weekend dus daar doen we het mee, komt goed. Ohh wat ging deze kwalificatie naar mijn gevoel goed. Nouja goed.. Ik ben nog steeds voorzichtig in het platleggen van de motor en sommige krappe bochtjes daar heb ik moeite mee, maar met 2.26 als tijd was ik al wel redelijk tevreden. Toch weer een hele verbetering ten opzichte van de eerste kwalificatie. Maar is het genoeg?

Er stroomden al wat felicitaties binnen. 'je bent erbij Heidi, gefeliciteerd!'. Ik nam niets aan, omdat ik 't nog niet officieel gehoord had of ik wel of niet mocht starten zondag (eigenwijs misschien). Tot Jacques me riep en me de opstelling voor de races van zondag liet zien. Jaaaa, ik mag gewoon meedoen!! M'n eerste races!! Startplek 35, helemaal achteraan. Primaaa!! Laatste of niet, ik wil rijden! Meters maken, het ervaren en beter worden. Jemig, hoe gaaf is dit! Het is gewoon gelukt!!

Zondag: race 1.

Oké dit is toch wel andere koek. Ik ben flink gespannen. Ik durf haast niet te kijken naar de mensenmassa, wat een publiek zeg! Erg bijzonder voelt het om dan te mogen racen voor zoveel mensen. En ik denk in mezelf: mensen, kijk maar niet naar mij, ik rijd nog geen deuk in een pakje boter als je dat vergelijkt met de jongens uit deze klasse. Haha! Maar ik doe wel lekker mee 😁 en met die insteek ging ik deze wedstrijd in. Vóór de tijd heb ik met René nog flink geëvalueerd over het rijden en wat ik kan verbeteren (ja het is mijn man én tegelijkertijd mijn allerbeste coach). Daarna hebben we de mountainbike nog even gepakt en wat oefeningen gedaan waar ik misschien wat aan zou hebben. Hiermee had ik ook direct een warming-up te pakken want om 9.50 ging het dan echt van start! Potverdorie, wat een volk zeg. Sta je daar, te ijsberen, maar tering wat heb ik er zin in! Ik ga het gewoon doen! Hoppakee, de verkenningsronde in. Overal zag ik mensen. Bizar gewoon, zo populair dat dit hier is. En ik snap het wel! Prachtig stukje asfalt zo tussen de boerderijen en weilanden en er wordt nog geracet ook. Echt een hele happening. Oké Heidi, opstellen moet je helemaal achterin, in het midden. Welke rij? Euhhh, weet ik veel? Oké ik moet een rij terug, kreeg ik met handgebaren te zien. Oeps! 🤭 Nouja ik kon er wel om lachen. De warming-up lap met een proefstart, ja das ook wel even wat anders zo'n start. Maar dat ging prima, en ook deze ronde ging snel voorbij. Nu dan voor 't echhie. We gaan los! Jaaaa!
Ik probeerde alles wat ik kon om te zorgen dat ik de aansluiting kon houden. Dat was het doel. De lessen van René proberen om te zetten én proberen om aan te pikken en te volgen. En ja hoor, dat lukte gewoon. Het ging mega goed, ik zat er helemaal in. Ik genoot van iedere bocht, voelde in de chicane m'n rechterknie over het asfalt schrapen en dacht: eindelijk! Het gevoel komt er weer, ik ga goed! Tim en Jeroen zag ik vlak voor me met elkaar battelen en ik zat er steeds strak achter. Op de rechterstukken liep ik op ze in, maar ik durfde nog niet de stap te maken om me ernaast te zetten. Het had wel gekund, maar dat voelde voor nu nog niet comfortabel. Ik zat er lekker bij en ik was helemaal in m'n nopjes. Wat fantastisch was dit. Wat was ik blij met deze progressie. 2.22 reed ik uiteindelijk en finishte op dezelfde plek als waar ik was gestart maar ik was zo blij! Je finisht en dan komt de kers de taart: het enthousiasme van het publiek. Ik heb lekker naar iedereen gezwaaid, mooi man.

Race 2:

René is net aan zijn race begonnen en ik sta klaar in de grid voor mijn tweede race. Als het weer net zo goed gaat als race 1, zou ik misschien nog wel eens ervoor kunnen zorgen om niet als laatste te finishen dit keer. Weer een stap verder, hoe mooi zou dat zijn.
Maar dan zie ik op het grote beeldscherm een crash. Ik wist wie ik hier onderuit zag gaan. René. Dat werd ook al gauw bevestigd. Ik vond het er best heftig uit zien, maar dat hoeft niet gelijk te betekenen dat het ernstig is. Ik bleef kalm, dit kan gebeuren. Geen ambulance en de race wordt voortgezet, dus er is vast niets ernstigs met hem aan de hand. Tegelijkertijd beeldde ik me in hoe die crash voor hem moest zijn geweest; flink schrikken en bang dat je anderen meeneemt in je val. Maargoed. Focus, ik moet zo zelf de baan op. Toch wil je weten hoe het met hem is, hem even zien of horen. Jarno was al info aan het opvragen maar er was niets bekend. Dus, geen bericht goed bericht? Pff kom op Heidi, focus! De race ging van start. Vrij snel verloor ik de aansluiting en merkte ik dat het tempo er niet in zat. Ik wilde m'n gedachten op 0 zetten maar dat lukte niet. Ik was gespannen en niet gefocust. Ik besloot dan ook na 4 ronden te stoppen en reed de pitstraat in. Direct kwam de spanning eruit, ik laat de helm maar even op, dacht ik, want er waren allemaal ogen op mij gericht. Ik baalde dat ik hier niet meer uit kon halen maar ik was blij om René te zien toen ik weer bij de tent kwam. Hij omhelsde me en het was goed zo. Er stonden allemaal lieve mensen om me heen die ons steunen en dat was een heel fijn welkom. Ik heb het beste geprobeerd onder deze omstandigheden maar het ging niet en dat accepteerde ik. Het was oké. We kunnen als team trots zijn op wat we gepresteerd hebben met elkaar. En we hadden het zo gezellig samen en we helpen elkaar door de ups en downs heen. We zijn eigenlijk gewoon familie. Zo voelt het wel. En lieve familie, vrienden en sponsors: Ook jullie heel erg bedankt voor alle support en gezelligheid!! 

Alles zat erin. Dit was een weekend om nooit te vergeten! Tot de volgende!